بررسی رابطه استرس شغلی با سلامت روانی، تیپ شخصیتی و رویدادهای استرس زای زندگی در مأموران راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ

سابقه و هدف: صنعتی شدن جوامع سبب شده تا نیروی شاغل غالبا بیش از نیمی از شبانه روز را در محیط کار سپری نمایند. چنین شرایطی به همراه پیچیدگیهای موجود در محیطهای کاری سبب پررنگ تر شدن نقش استرس می گردد. استرس شغلی به صورت عدم هماهنگی بین نیازهای شغلی با تواناییها، قابلیتها و خواسته های فرد تعریف می شود. استرس شغلی دارای عوارض و پیامدهای مختلف جسمی، روانی و رفتاری است. ماموران راهنمایی و رانندگی به جهت ماهیت و نوع کارشان در معرض استرسورهای گوناگون قرار دارند. مطالعه فوق با هدف تعیین تاثیر استرس شغلی بر سلامت روانی ماموران راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی روی 250 نفر از ماموران راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ در سال 1382 انجام شد. برای سنجش استرس شغلی از پرسشنامه عوامل استرس زای شغلی ماموران راهنمائی و رانندگی استفاده شد و سنجش سلامت روان از طریق پرسشنامه بررسی سلامت عمومی (general health questionnaire=ghq) انجام شد. جهت سنجش رویدادهای استرس زای زندگی و تیپ شخصیتی افراد نیز از پرسشنامه های ویژه استفاده شد. یافته ها: استرس شغلی و رویدادهای استرس زای زندگی با سلامت روان رابطه مثبت معنی داری داشته و می توان استرس شغلی و رویدادهای استرس زای زندگی را متغیرهای پیش بینی کننده برای سلامت روان دانست. بین ماموران ستادی و انتظامی از نظر سلامت روان و تیپ شخصیتی تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی ماموران انتظامی از استرس شغلی بیشتری نسبت به ماموران ستادی برخوردار بودند. همچنین ماموران متاهل رویدادهای استرس زای بیشتری را نسبت به مجردان تجربه می کنند. نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد جهت انتخاب افراد مناسب برای تصدی این شغل، در بدو استخدام از داوطلبان آزمونهای روانشناسی از قبیل شناسایی ویژگیهای شخصیتی افراد بعمل آید و معاینات دوره ای این افراد در مراکز تخصصی ارایه دهنده خدمات طب کار انجام گیرد. همچنین برنامه های منظم و مدون آموزش و مشاوره های روانشناسی برای این افراد انجام شود.